ALI

مبالغه

آن است كه چيزي را زياده از حدّ معمول وصف كنند ؛ كه اگر عقلاً و عادتاً ممكن باشد مبالغه است و اگر عقلاً ممكن باشد ولي عادتاً واقع نشود اغراق ، و اگر نه عادتاً ممكن باشد و نه عقلاً ، غلو است . البته معمولاٌ همه را تحت عنوان اغراق يا مبالغه مي آورند .

مثال :

1) شود كوه آهن چو درياي آب                                  اگر بشنود نام افراسياب

مبالغه در آثار حماسي بخصوص شاهنامه بسيار ديده مي شود .

كه گفتت برو دست رستم ببند                                       نبندد مرا دست ، چرخ بلند

هر شبنمي دراين ره ، صد بحر آتشين است                  دردا كه اين معمّا شرح و بيان ندارد

* * * *

موصوف و صفت

موصوف : اسمي است كه توسط صفت ، توصيف شده باشد . يا اسمي كه صفت را مي پذيرد .

صفت : كلمه اي كه حالت ، مقدار يا يكي از ويژگي هاي اسم را بيان مي كند ، يا توضيحي درباره ي آن مي دهد . صفت بيشتر بعد از اسم مي آيد كه معمولاً به آخر اسم كسره افزوده مي شود .

مثال : سيبِ سرخ ، انسانِ خوشبخت

توجّه :

در زبان فارسي ، موصوف چه مفرد باشد و چه جمع ، صفت به صورت مفرد مي آيد .

مثال : مردِ شجاع       مردانِ شجاع

اگر اسم به ( ـه ) يا ( و ) ختم شود ، براي ساختن موصوف و صفت از ( ي ) استفاده مي كنيم .

مثال : كوچه        كوچه ي باريك                آهو          آهوي زيبا

* * * *

نهاد و گزاره

نهاد : قسمتي از جمله است كه درباره ي آن خبري مي دهيم .

گزاره : خبري است كه درباره ي نهاد داده مي شود . فعل هميشه در قسمت گزاره است .

نهاد وگزاره هر كدام مي توانند از يك يا چند كلمه تشكيل شده باشند .

مثال : خورشيد  در آسمان مي درخشد .

نهاد                   گزاره

حسين و برادرش محمود ، به مسجد رفتند .